Pasty pozłotnicze – zastosowanie

Złocenie przedmiotów klasycznymi metodami (na pulment lub mikstion) jest procesem żmudnym, pracochłonnym i wymagającym nie lada kunsztu.

Szczególnie, gdy pozłota kładziona jest na powierzchnię o dużym nacechowaniu drobnymi detalami, na przykład na rzeźbione ramy, albo ażury. Gdy nie ma dogodnego dostępu do złoconej powierzchni, bardzo trudno jest nałożyć pozłotę w postaci płatków, powstaje więc problem uzupełnienia jej faktury. Konserwatorzy zabytków i profesjonalni pozłotnicy do uzupełniania niedostatków albo retuszowania uszkodzeń stosują pasty pozłotnicze. Jest to środek na bazie wosku i terpentyny. Poza opisanymi przypadkami stosuje się go także do wykonania imitacji pozłoty, również spatynowionej, jako alternatywy dla innych artykułów pozłotniczych, na przykład proszków czy brązów polerskich.

Pasty pozłotnicze w domu

Pasta pozłotnicza może okazać się przydatna w domu, podczas drobnych prac przywracających blask dawnym przedmiotom lub nadających im nowego kształtu. Odnawiając na przykład starą, rzeźbioną, ale zniszczoną ramę obrazu bądź lustra, możemy nadać jej barwę starego, wytartego i pokrytego patyną złota, srebra czy miedzi. Do tego celu wystarczy oczyszczoną powierzchnię pokryć farbą akrylową jako podkład, dobrze jest dobrać odcień zbliżony do odcienia patyny, który chcemy uzyskać (do starego złota przyda się sepia, siena palona lub czarnozielona). Farba powinna dostać się do zagłębień i pokryć je, pomoże to później, po jej wytarciu z wierzchu w wydobyciu z ozdabianego elementu jego rysunku. Potem, już po wyschnięciu, należy wetrzeć w wypukłości zdobionego detalu pastę pozłotniczą o kolorze dobranym do koloru podkładu. Pastę można nanieść pędzelkiem lub bezpośrednio – palcem i rozcieńczać przy pomocy roztworu szelaku, terpentyny, benzyny lakowej czy werniksu. Pasty takie ponadto mogą okazać się przydatne do złocenia elementów gipsowych, glinianych i porowatych.